In de maanden voordat we in 2013 ons eerste kind kregen, Benjamin, was het leven overzichtelijk.
Toch waren we best druk: we waren ons huis aan het verbouwen, werkten fulltime, verdiepten ons ondertussen in hoe het is om voor het eerst een kind te krijgen en hadden ook nog een sociaal leven.
Toen we dit jaar ons tweede kind kregen, Scarlett, waren er geen verbouwingen en had mijn vrouw besloten een paar jaar niet te werken. Een stuk overzichtelijker, zou je zeggen, maar er rende een hyperactieve kleuter door ons huis die 94,6 procent van onze aandacht opeiste als we wakker waren. Het voelde alsof we drukker waren dan ooit en we konden ons moeilijk voorstellen dat we nog iets gedaan zouden krijgen met nóg een kind in het huis.
Andere ouders is het ook gelukt om meerdere kinderen op te voeden, maar wij werden ontzettend zenuwachtig naarmate de geboorte van Scarlett naderde. Waarom? Omdat we inmiddels wisten hoeveel tijd je kwijt bent aan een kind.
Gelukkig wisten we ook dat je veel werk van tevoren kunt doen. Dit zijn de slimste dingen die we deden om ons voor te breiden op de komst van ons tweede kind:
1. We begonnen veel eerder aan verbouwen
Zodra mijn vrouw en ik erachter kwamen dat we opnieuw ouders zouden worden, begonnen we met het werk rond het huis. Mijn kantoor boven zou de kinderkamer worden, dus in de kelder moesten we een nieuw kantoor voor mij maken.
Daar begonnen we expres vroeg aan, zodat alles al een paar weken voor de uitgerekende datum klaar was. De eerste maanden wilden we haar bij ons op de kamer laten slapen, maar we wisten dat als we na de geboorte pas aan de kinderkamer zouden beginnen, we er nog maar heel weinig tijd voor zouden hebben.
En hoewel de kamers af waren voordat Scarlett werd geboren, kwam ik er niet aan toe om ze te schilderen voordat ze meer dan drie maanden oud was...
2. Ik las m'n boeken over baby's opnieuw
Gek genoeg had ik het idee dat ik op ons eerste kind beter voorbereid was dan op ons tweede kind. Voordat Benjamin werd geboren, had ik veel meer vrije tijd om boeken en artikelen over baby's te lezen, filmpjes te kijken en naar cursussen te gaan.
Toen ik doorhad dat die informatie niet op magische wijze zou worden afgestoft in mijn hoofd, besloot ik om mijn favoriete babyboek opnieuw te lezen: 'Expectant Father: The Ultimate Guide for Dads-to-be'. Zo haalde ik alle kennis weer naar boven.
Lees je liever Nederlandse boeken? De Consumentenbond geeft je hier een aantal tips.
3. We betrokken onze zoon bij het hele proces
Toen Kristin lang genoeg zwanger was om te weten dat de baby goed groeide, begonnen we Ben voor te breiden op de komst van de baby. We vertelden hem iedere dag wat er gebeurde en we keken samen naar een app waarin we konden zien hoe groot de baby was (een druif, een pruim, een avocado, etc.).
Ben heeft ook geholpen bij het inrichten van de kinderkamer en ging mee naar een aantal afspraken bij de dokter. Daar kon hij naar het hart van Scarlett luisteren en hij zag haar op de echo. En hij heeft zelfs haar naam uitgekozen. Kristin en ik hadden twee favorieten en we lieten Ben kiezen.
4. We gooiden een hoop rotzooi weg
Het weggooien van babyspullen is heel, heel moeilijk. Er komen zo veel herinneringen naar boven als je die spullen in je hand hebt, dat het moeilijk is om ze weg te doen. Maar er was een nieuw gezinslid onderweg, dus we moesten wel.
Kristin en ik hebben uiteindelijk een hoop spullen van Ben bewaard, maar hebben ook een hoop dingen met minder sentimentele waarde weggegooid. En dat bleef niet bij de spullen voor de eerste maanden - we gooiden peuterkleding en -speelgoed weg. Want als je eenmaal bezig bent, waarom zou je dan stoppen?
5. Alle handige spullen bewaarden we
Voor alles dat we weggooiden, bewaarden we denk ik wel twee andere dingen. Want waarom zou je een nieuw badzitje kopen als je er thuis al een hebt liggen? En waarom zou je nieuwe rompertjes kopen als die van Ben nog prima zijn? Alles dat we opnieuw konden gebruiken, bewaarden we.
6. Mijn vrouw en ik maakten tijd voor onszelf
Na de geboorte van Ben, wisten we hoeveel aandacht een baby opeist. Daarom zorgden we ervoor dat we in de laatste weken voor de geboorte van Scarlett, ook genoeg tijd voor onszelf hadden. Ik ging bijvoorbeeld nog drie keer per week hardlopen, zelfs al was er thuis veel te doen.
En als ik even een moment niets te doen had, ging ik lezen, terwijl ik dan natuurlijk ook een kastje had kunnen schoonmaken.
We zorgden er ook voor dat Kristin nog genoeg tijd had om te ontspannen. Af en toe nam ik de zorg voor Ben een paar uur op me, zodat zij even niets te doen had. Want als een kind eenmaal is geboren, moet een moeder die borstvoeding geeft altijd op stand-by staan.
